Canva - sposób na tworzenie atrakcyjnych dokumentów

Serwis canva.com daje możliwość łatwego i szybkiego tworzenia dokumentów za pomocą przeglądarki internetowej. Aby dostać konto w usłudze, należy najpierw o nie poprosić podając swój adres email, a następnie czekać na "pozytywne rozpatrzenie swojej prośby". Zazwyczaj trwa to około miesiąca.

Kiedy już mamy swoje konto możemy się na nie zalogować i zobaczyć stronę główną serwisu.

Strona główna canva.com

Póki co jest ona raczej skromna, ale sam serwis działa jeszcze w fazie beta i być może z czasem dostępnych będzie coraz więcej opcji. Na razie możemy obejrzeć tutoriale i utworzyć 10 podstawowych rodzai dokumentów w rożnych formatach:

• dokument A4 w orientacji pionowej
• prezentacja
• grafika na bloga
• grafika na stronę główną Facebook'a
• plakat
• zaproszenie
• wizytówka

Dodatkowo użytkownik może zdefiniować swój własny rozmiar dokumentu podając dowolną wysokość i szerokość nowego formatu. Każdy rodzaj posiada wiele gotowych szablonów, które można wykorzystać bez zmian lub zmodyfikować użyte w nich grafiki, dostosować ułożenie tekstu, itp. Zmieniając grafikę możemy skorzystać z własnego pliku, użyć zdjęcia z naszego profilu na Facebooku lub wybrać spośród około miliona gotowych obrazów dostępnych w serwisie Canva. Większe z tych grafik są niestety płatne, ale jednorazowe użycie kosztuje zaledwie symbolicznego dolara.

Przy tworzeniu dokumentu/grafiki mamy do dyspozycji zmianę 3 podstawowych własności: układ strony, osadzanie tekstu i grafiki oraz wybór tła. W przypadku tego ostatniego, tłem może być zarówno obraz, jak i wzór, lub jednolity kolor. Z kolei przy rozmieszczaniu grafik i bloków tekstu przydatne jest automatyczne przyciąganie tychże bloków do krawędzi lub środka innych obiektów. Możliwe jest również obracanie osadzanych obiektów o dowolny kąt lub ich przeskalowywanie.

Jak na razie Canva bardzo dobrze sprawdza się przy tworzeniu ładnych grafik i prezentacji oraz niezbyt skomplikowanych dokumentów tekstowych. Ci, którym takie funkcjonalności wystarczą, będą zadowoleni z korzystania z tego serwisu. Ci, którym potrzebne są bardziej zaawansowane narzędzia do tworzenia treści, muszą niestety albo uzbroić się w cierpliwość i czekać na kolejne ulepszenia w Canvie, albo poszukać innej usługi tego typu.

Zaawansowane funkcje w MS Excel 2010

Ciąg dalszy sztuczek i podpowiedzi dotyczących korzystania z programu Excel. Tym razem bardziej zaawansowane funkcje.

• Funkcja SUMA.JEŻELI przyjmuje następujące argumenty: Zakres - zakres komórek, które mają być przeszukane; Kryteria - co szukamy w komórkach z Zakresu; Suma_zakres - komórki, które będą zsumowane jeśli w Zakresie znajdzie się Kryterium (gdy ten argument pominiemy, to funkcja będzie sumować wartości z Zakres)
• Funkcja LICZ.JEŻELI przyjmuje 2 argumenty: Zakres oraz Kryteria i tylko zlicza ile razy w Zakresie wystąpiło Kryterium. Kryterium może być liczbą, tekstem, odwołaniem do komórki lub wyrażeniem typu: ">35", "*ski".
• Jeśli chcemy wypełniać komórki powtarzającą się serią danych, to dobrze jest zdefiniować Listę niestandardową. Robimy to wybierając po kolei: Plik -> Opcje -> Zaawansowane -> Edytuj listy niestandardowe. W oknie opcji list niestandardowych możemy dodać pozycje listy w polu Lista wpisów a następnie klikając Dodaj, albo importować sekwencję z arkusza i zatwierdzając wybór przyciskiem Importuj
  
  Po wpisaniu na arkuszu pierwszego elementu utworzonej listy, mamy możliwość rozciągnięcia jej na większy zakres przeciągając prawy dolny róg komórki.
  
• Nadanie komórkom lub zakresom komórek unikatowych nazw, pozwala stosować później te nazwy w formułach i odwołaniach. Po zaznaczeniu komórek, nadajemy im nazwę w Polu nazwy.
  
  Aby zarządzać nazwami komórek lub zakresów komórek otwieramy okno dialogowe managera nazw: Formuły -> Nazwy zdefiniowane - Menedżer nazw, lub skrótem Ctrl + F3.
• Funkcja SUMY.CZĘŚCIOWE działa na zasadzie: przy każdej zmieniającej się wartości w jednej kolumnie, zastosuj funkcję na innej kolumnie. Wynika z tego, że aby stosować SUMY.CZĘŚCIOWE należy najpierw posortować dane. Funkcje, jakie można zastosować do obróbki danych, podawane są w postaci numeru.
  
  Niestety w sumie częściowej możemy użyć tylko jedną funkcję pomocniczą, więc jeśli jest konieczność policzenia np. sumy dla jednej kolumny i średniej dla innej, to należy jeszcze raz użyć sumy częściowej dla danego zakresu danych poprzez menu Dane -> Sumy częściowe i w oknie dialogowym odznaczyć opcję Zamień bieżące sumy częściowe.
  
  Stosowanie sum częściowych powoduje utworzenie tzw. konspektów, które usunąć można poprzez menu Dane -> Konspekt -> Rozgrupuj.
• Tabele i wykresy przestawne są prostym sposobem przedstawienie danych z tabeli głównej. Pozwalają na wprowadzanie szybkich zmian i elastyczne tworzenie powiązań między danymi. Wykres utworzony na podstawie tabeli przestawnej aktualizuje się automatycznie po wprowadzeniu zmian w układzie tabeli.
  
• Funkcje WYSZUKAJ.PIONOWO i WYSZUKAJ.POZIOMO dają możliwość przeszukiwania większej tabeli na podstawie wzorca zapisanego w mniejszej. Możemy np. utworzyć kolumnę z opisem słownym oceny (1 - niedostateczny, itd.) na podstawie oceny zapisanej w postaci cyfr od 1 do 6. Należy wtedy utworzyć funkcję w postaci: =WYSZUKAJ.PIONOWO(ocena_cyfrowa_w_głównej_tabeli;cała_tabela_pomocnicza_z_opisami_ocen;numer_kolumny_tabeli_pomocniczej_z_opisem_oceny). Tabelę z argumentu drugiego należy podać bez nagłówków i zablokować znakiem $. Gdy tabela pomocnicza utworzona jest w układzie poziomym, to stosujemy funkcję WYSZUKAJ.POZIOMO podając jako trzeci argument numer wiersza. Opcjonalny, czwarty argument (typu PRAWDA/FAŁSZ) w powyższych funkcjach, określa czy chcemy wyszukać wartość dokładną (PRAWDA) czy przybliżoną, np. z pewnego zakresu. Ważne jest również, aby kolejność kolumn w tabeli pomocniczej była taka sama jak w tabeli głównej.
• Podobne do powyższych są tzw. funkcje bazodanowe. W funkcjach BD.SUMA, BD.MIN, BD.MAX i BD.ŚREDNIA jako pierwszy argument należy podać zakres danych które przeszukujemy (tabela z nagłówkiem), potem którą kolumnę przeszukujemy (numer), a następnie co szukamy (również jako tabela z nagłówkiem takim samym jak w pierwszej tabeli).
• Funkcja USUŃ.ZBĘDNE.ODSTĘPY, jak sama nazwa mówi, usuwa spacje z początku i końca tekstu w komórce oraz wielokrotne spacje pomiędzy znakami w tekście (nie są usuwane pojedynce spacje pomiędzy wyrazami).
• Gdy chcemy zabezpieczyć skoroszyt (czyli plik) hasłem, to należy wybrać: Plik -> Zapisz jako -> Narzędzia -> Opcje ogólne (hmm... bardzo intuicyjne...).
  
  Możemy tam zdefiniować hasło na dwóch poziomach zabezpieczeń: ochrona przed otwarciem i ochrona przed wprowadzaniem zmian.

Sztuczki i skróty w MS Excel 2010

Poniższe przykłady dotyczą programu MS Excel 2010 (v. 14):

• Odwołanie do komórki w innym arkuszu odbywa się wg schematu: ='nazwa_arkusza'!adres_komórki
• Gdy chcemy zobaczyć wszystkie użyte w arkuszu formuły (zamiast wyników jakie te formuły dają) wystarczy użyć kombinacji Ctrl + ` (powtórne naciśnięcie tej kombinacji spowoduje powrót do poprzedniego widoku)
• Ukrywanie formuł można też osiągnąć poprzez skopiowanie zawartości arkusza i opcję Wklej specjalnie z zaznaczonym polem Wartości

• Dwukrotne kliknięcie LPM w rogu zaznaczonej komórki zawierającej formułę spowoduje logiczne rozciągnięcie tej formuły na cały zakres danych (nie trzeba przeciągać komórki z formułą ręcznie na kilkaset komórek w dół)
• Wpisanie jednej, początkowej wartości i przeciągnięcie jej na większy zakres z wciśniętym klawiszem Ctrl (przy kursorze pojawia się znak +) spowoduje utworzenie logicznego zakresu danych (np. wpisanie 1 utworzy zakres od 1 do liczby na końcu zaznaczenia)
• Gdy zaznaczymy kilka pól z liczbami i jedno wolne pole, a potem wybieramy Autosumowanie, to zostaną zsumowane zaznaczone wartości, natomiast w pustą komórkę wpisana zostanie formuła sumująca (to samo dotyczy innych funkcji z pola rozwijanej listy Autosumowanie)
  
• F2 - rozpoczyna edycję i przenosi kursor na koniec zapisu w komórce (bezpieczna edycja - lepiej stosować F2, bo jeśli edytujemy komórkę za pomocą podwójnego kliknięcia na niej myszą, to pojawia się ryzyko usunięcia jej zawartości lub wprowadzenia zmian nie tam gdzie chcemy)
• F4 - szybkie adresowanie bezwzględne: raz - dodaje znak $ do wiersza i kolumny, dwa razy - dodaje $ do wiersza, trzy razy: dodaje $ do kolumny, czwarty raz usuwa znaki $
• Shift + F3 otwiera okienko dodawania/edycji funkcji liczbowych
• Wprowadzanie tekstu w komórce w postaci: =nazwa_funkcji + Tab uzupełnia nazwę funkcji i wstawia nawias otwierający, ułatwiając wpisywanie argumentów funkcji
• Podanie w formule argumentu typu: zakres_komórek Spacja zakres_komórek spowoduje uwzględnienie tylko tych pól, które są na przecięciu podanych zakresów (część wspólna)
• Po zaznaczeniu zakresu komórek, w pasku stanu pokazują się wyniki często użytych funkcji, takich jak: suma, średnia, wartość max, wartość min i liczba wartości w zaznaczonych komórkach (nie liczy pustych komórek); samo możemy wybierać, które informacje na pasku stanu maja się pokazać
  
• Ctrl + Shift + 8 lub - zaznacza tabelę (obszar z danymi); Ctrl + Spacja zaznacza kolumnę, a Shift + Spacja zaznacza wiersz
• Pełna definicja formatu niestandardowego składa się z czterech sekcji oddzielonych od siebie średnikami:
  1. wygląd liczb dodatnich
  2. wygląd liczb ujemnych
  3. wygląd liczb zerowych
  4. wygląd danych tekstowych (symbolicznie oznaczonych @)
  Użycie jednego segmentu: taki sam format dla wszystkich; użycie tylko dwóch segmentów: pierwszy odpowiada za dodatnie i zerowe, drugi za ujemne. Użycie w definicji formatu niestandardowego zera (0) spowoduje wyświetlanie nieznaczących zer; znak # powoduje, że wyświetlane są tylko zera znaczące; tekst wpisany w cudzysłowie zostanie wyświetlony jako tekst; nazwy kolorów można wpisywać w nawiasach kwadratowych []. Excel umożliwia korzystanie z 8 następujących kolorów: czerwony, niebieski, zielony, żółty, biały, czarny, błękitny, purpurowy. Format typu:
  

  [Zielony]+ # ##0,00;[Czerwony](# ##0,00);0,0;"woj. "@
  

  spowoduje, że liczby dodatnie będą wyświetlane na zielono z dodanym plusem i dwoma miejscami po przecinku, liczby ujemne będą wyświetlane na czerwono, w nawiasach i dwoma miejscami po przecinku, wartości zerowe będą z jednym miejscem po przecinku, a tekst będzie miał na początku dodaną frazę "woj. ".