Sztuczki i skróty w MS Excel 2010

Poniższe przykłady dotyczą programu MS Excel 2010 (v. 14):

• Odwołanie do komórki w innym arkuszu odbywa się wg schematu: ='nazwa_arkusza'!adres_komórki
• Gdy chcemy zobaczyć wszystkie użyte w arkuszu formuły (zamiast wyników jakie te formuły dają) wystarczy użyć kombinacji Ctrl + ` (powtórne naciśnięcie tej kombinacji spowoduje powrót do poprzedniego widoku)
• Ukrywanie formuł można też osiągnąć poprzez skopiowanie zawartości arkusza i opcję Wklej specjalnie z zaznaczonym polem Wartości

• Dwukrotne kliknięcie LPM w rogu zaznaczonej komórki zawierającej formułę spowoduje logiczne rozciągnięcie tej formuły na cały zakres danych (nie trzeba przeciągać komórki z formułą ręcznie na kilkaset komórek w dół)
• Wpisanie jednej, początkowej wartości i przeciągnięcie jej na większy zakres z wciśniętym klawiszem Ctrl (przy kursorze pojawia się znak +) spowoduje utworzenie logicznego zakresu danych (np. wpisanie 1 utworzy zakres od 1 do liczby na końcu zaznaczenia)
• Gdy zaznaczymy kilka pól z liczbami i jedno wolne pole, a potem wybieramy Autosumowanie, to zostaną zsumowane zaznaczone wartości, natomiast w pustą komórkę wpisana zostanie formuła sumująca (to samo dotyczy innych funkcji z pola rozwijanej listy Autosumowanie)
  
• F2 - rozpoczyna edycję i przenosi kursor na koniec zapisu w komórce (bezpieczna edycja - lepiej stosować F2, bo jeśli edytujemy komórkę za pomocą podwójnego kliknięcia na niej myszą, to pojawia się ryzyko usunięcia jej zawartości lub wprowadzenia zmian nie tam gdzie chcemy)
• F4 - szybkie adresowanie bezwzględne: raz - dodaje znak $ do wiersza i kolumny, dwa razy - dodaje $ do wiersza, trzy razy: dodaje $ do kolumny, czwarty raz usuwa znaki $
• Shift + F3 otwiera okienko dodawania/edycji funkcji liczbowych
• Wprowadzanie tekstu w komórce w postaci: =nazwa_funkcji + Tab uzupełnia nazwę funkcji i wstawia nawias otwierający, ułatwiając wpisywanie argumentów funkcji
• Podanie w formule argumentu typu: zakres_komórek Spacja zakres_komórek spowoduje uwzględnienie tylko tych pól, które są na przecięciu podanych zakresów (część wspólna)
• Po zaznaczeniu zakresu komórek, w pasku stanu pokazują się wyniki często użytych funkcji, takich jak: suma, średnia, wartość max, wartość min i liczba wartości w zaznaczonych komórkach (nie liczy pustych komórek); samo możemy wybierać, które informacje na pasku stanu maja się pokazać
  
• Ctrl + Shift + 8 lub - zaznacza tabelę (obszar z danymi); Ctrl + Spacja zaznacza kolumnę, a Shift + Spacja zaznacza wiersz
• Pełna definicja formatu niestandardowego składa się z czterech sekcji oddzielonych od siebie średnikami:
  1. wygląd liczb dodatnich
  2. wygląd liczb ujemnych
  3. wygląd liczb zerowych
  4. wygląd danych tekstowych (symbolicznie oznaczonych @)
  Użycie jednego segmentu: taki sam format dla wszystkich; użycie tylko dwóch segmentów: pierwszy odpowiada za dodatnie i zerowe, drugi za ujemne. Użycie w definicji formatu niestandardowego zera (0) spowoduje wyświetlanie nieznaczących zer; znak # powoduje, że wyświetlane są tylko zera znaczące; tekst wpisany w cudzysłowie zostanie wyświetlony jako tekst; nazwy kolorów można wpisywać w nawiasach kwadratowych []. Excel umożliwia korzystanie z 8 następujących kolorów: czerwony, niebieski, zielony, żółty, biały, czarny, błękitny, purpurowy. Format typu:
  

  [Zielony]+ # ##0,00;[Czerwony](# ##0,00);0,0;"woj. "@
  

  spowoduje, że liczby dodatnie będą wyświetlane na zielono z dodanym plusem i dwoma miejscami po przecinku, liczby ujemne będą wyświetlane na czerwono, w nawiasach i dwoma miejscami po przecinku, wartości zerowe będą z jednym miejscem po przecinku, a tekst będzie miał na początku dodaną frazę "woj. ".